เป้าหมายการพัฒนาระดับความสามารถของผู้เรียน
กระทรวงศึกษาธิการยังมีเป้าหมายพัฒนาระดับความสามารถของผู้เรียนภาษาอังกฤษจากระดับเริ่มต้นไปสู่ระดับกลาง และพัฒนาจนถึงระดับสูง โดยมีกระบวนการพัฒนาขีดความสามารถทางภาษาอังกฤษของผู้เรียน ดังนี้
- ความสามารถทางภาษาอังกฤษระดับเริ่มต้น (Beginner)
- ความสามารถทางภาษาอังกฤษระดับกลาง (Intermediate)
- ความสามารถทางภาษาอังกฤษระดับสูง (Advanced)
หลักสูตรภาษาอังกฤษเพื่อยกระดับและพัฒนาคุณภาพ
รูปแบบการจัดหลักสูตรภาษาอังกฤษเพื่อยกระดับและพัฒนาคุณภาพความสามารถทางภาษาอังกฤษของผู้เรียนให้เป็นไปตามเป้าหมายตามที่กำหนดไว้ ดังนี้
- หลักสูตรยกระดับภาษาอังกฤษสำหรับทุกโรงเรียน General English Program (GEP)
- หลักสูตรภาษาอังกฤษแบบเข้ม Intensive English Program (IEP)
- หลักสูตรภาษาอังกฤษนานาชาติ International Program (IP) สำหรับสถานศึกษาที่จัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษ แบบเข้มและมีการจัดการเรียนการสอนรายวิชาอื่นๆ เป็นภาษาอังกฤษด้วย
คู่มือแนวทางการพัฒนาภาษาอังกฤษแบบเข้มข้น 3 ระดับสู่สากล นี้ ได้อธิบายแนวทางการพัฒนาภาษาอังกฤษตามบริบทของแต่ละโรงเรียน ในมิติของคุณภาพผู้เรียนที่ต้องการ คุณสมบัติครูผู้สอน ระบบหลักสูตร และสื่อการสอน คู่มือฯนี้มาจากการปรับปรุง พัฒนา นำระบบหลักสูตรภาษาอังกฤษที่มีมาตรฐานนานาชาติ สื่อการสอน การวัดผลประเมินผลผู้เรียนตามกรอบมาตรฐานความสามารถทางภาษา (Common European Framework References : CEFR) โดยได้มีการพิจารณากลั่นกรองจากผู้เชี่ยวชาญและองค์กรภายนอกที่มีความเชี่ยวชาญเฉพาะด้าน อาทิ UK Curriculum, International Baccalaureate, USA, Australia
หลักสูตรการศึกษาแห่งชาติของประเทศอังกฤษ
ภาพรวมหลักสูตรของโรงเรียน “ขั้นพื้นฐาน” ประกอบด้วย “หลักสูตรแห่งชาติ” (National Curriculum) และหลักสูตรการศึกษาด้านศาสนาและเพศศึกษา
หลักสูตรแห่งชาติคือชุดวิชาและมาตรฐานที่โรงเรียนรัฐบาลประถมและมัธยมใช้ เพื่อให้เด็ก ๆ ได้เรียนรู้สิ่งเดียวกัน ครอบคลุมเนื้อหาที่สอนและมาตรฐานที่เด็กควรเข้าถึงในแต่ละวิชา. สถานศึกษาอื่นๆ เช่นโรงเรียนเอกชนไม่จำเป็นต้องเป็นไปตามหลักสูตรแห่งชาตินี้
หลักสูตรการศึกษาของประเทศอเมริกา
หลักสูตรการศึกษาของอเมริกาในแต่ละรัฐจะแตกต่างกัน แต่ในภาพรวมของหลักสูตรเป็นไปตามมาตรฐานของรัฐแกนกลางของอเมริกา (American Common Core State Standards) ในวิชาภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์ ประวัติศาสตร์-ภูมิศาสตร์ และวิทยาศาสตร์ จึงทำให้มีอิสระในการปรับแต่งหลักสูตรตามความต้องการของแต่ละบุคคลมากขึ้น นักเรียนมีกิจกรรมร่วมหลักสูตรที่หลากหลายเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขามีโอกาสพัฒนาอย่างเต็มที่ตามลักษณะส่วนบุคคล
หลักสูตรการศึกษาของประเทศออสเตรเลีย
หลักสูตรของออสเตรเลีย ‘ชั้นพื้นฐานถึงมัธยมปีที่ 4’ (Foundation to Year 10 หรือ F-10) ตั้งแต่อนุบาลถึงมัธยม 4 ซึ่งยังถือว่าเป็นมัธยมต้น Year 11-12 เป็นมัธยมปลาย หลักสูตรนี้เริ่มใช้ในปี 2015 และ ปี2020 มีการปรับปรุงเพื่อนำไปใช้ในปี 2022
เนื้อหาหลักสูตร แบ่งเป็น 3 ส่วน
1) วิชาหลัก 8 วิชา ได้แก่ ภาษาอังกฤษ คณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ สังคม สุขศึกษาและพลศึกษา เทคโนโลยี ศิลปะ และภาษาอื่น
2) ความสามารถทั่วไป 7 ประการ ได้แก่ การรู้หนังสือ การคิดเลข ความสามารถด้านเทคโนโลยี การคิดสร้างสรรค์ ความเข้าใจในตัวเองและสังคม ความเข้าใจด้านจริยธรรม และความเข้าใจวัฒนธรรมอื่น
3) เรียนรู้ข้ามหลักสูตร เป็นการเรียนรู้ด้านประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของคนออสเตรเลีย ชาวอะบอริจินและชาวเกาะช่องแคบทอร์เรส
ทั้งอังกฤษ อเมริกา และออสเตรเลีย กำหนดให้เริ่มสอน Phonics ตั้งแต่เด็กเข้าเรียน ดังนั้นเพื่อให้สอดคล้องกับคู่มือแนวทางการพัฒนาภาษาอังกฤษแบบเข้มข้นนี้ ทางโรงเรียนควรได้มีการจัดการสอนโฟนิคส์เพื่อปูพื้นฐานที่แข็งแรงในการเรียนภาษาอังกฤษได้อย่างประสบความสำเร็จ
สอนโฟนิคส์ที่โรงเรียน
แก้ปัญหานักเรียนอ่านภาษาอังกฤษไม่ออก
การสอนวิธีอ่านภาษาอังกฤษแบบโฟนิคส์จึงเป็นสิ่งจำเป็นที่ต้องจัดการให้มีการสอนในทุกโรงเรียนอย่างเร่งด่วน เพื่อ…
– แก้ปัญหานักเรียนอ่านภาษาอังกฤษไม่ออก แม้ว่านักเรียนอยู่ในมัธยมต้นเรายังสามารถสอนโฟนิคส์ได้เพราะการเรียนรู้โฟนิคส์เป็นจุดเริ่มต้นในการแก้ปัญหานักเรียนที่มีผลการเรียนภาษาอังกฤษต่ำ
– เมื่อนักเรียนสามารถอ่านออกแล้ว จะช่วยทำให้การเรียนรู้ด้านความหมาย หรือไวยากรณ์ง่ายขึ้น การเรียนภาษาอังกฤษมีประสิทธิภาพมากขึ้น และท้ายที่สุดช่วยให้สามารถอ่านจับใจความได้ซึ่งเป็นเป้าหมายท้ายสุดของการอ่าน และทำให้นักเรียนมีทัศนคติที่ดีในการเรียนภาษาอังกฤษ
– บรรลุความคาดหวังผู้ปกครองนักเรียน และประเทศชาติที่เห็นลูกหลานหรือเยาวชนของชาติสามารถอ่านออกเขียนภาษาอังกฤษได้ด้วยตนเอง
– แสดงถึงศักยภาพ วิสัยทัศน์ และการพัฒนาเปลี่ยนแปลงการสอนภาษาอังกฤษอย่างมีประสิทธิภาพที่ทั่วโลกได้พิสูจน์แล้ว
หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน
กระทรวงศึกษาธิการได้กำหนดหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (กระทรวงศึกษาธิการ. 2551) เพื่อเป็นแนวทางในการเรียนการสอนที่โรงเรียน
สาระสําคัญของหลักสูตร มีดังนี้
- ภาษาเพื่อการสื่อสาร เพื่อฟัง-พูด-อ่าน-เขียน แลกเปลี่ยนข้อมูล ข่าวสาร แสดงความรู้สึกและความคิดเห็น ตีความ นําเสนอข้อมูล ความคิดรวบยอดและความคิดเห็นในเรื่องตางๆ และสร้างความสัมพันธระหว่างบุคคลอยางเหมาะสม
- ภาษาและวัฒนธรรม ใช้ภาษาอังกฤษในวัฒนธรรมไทยอย่างเหมาะสม
- ภาษากับความสัมพันธกับกลุ่มสาระการเรียนรูอื่น เป็นการใช้ภาษาอังกฤษในการเชื่อมโยงความรู้การเรียนรู้อื่นๆเป็นพื้นฐานในการพัฒนาหาความรู้และเปิดโลกทัศนของตน
- ภาษากับความสัมพันธ์กับชุมชน สังคมและโลก เป็นการใช้ภาษาอังกฤษในห้องเรียน นอกห้องเรียน ในชุมชน สังคม และนานาชาติ ภาษาอังกฤษจึงเป็นเครื่องมือพื้นฐานในการศึกษาต่อ ประกอบอาชีพ และแลกเปลี่ยนเรียนรู้กับสังคมโลก
English Programs
ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2553 จนถึงปัจจุบัน สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (สพฐ.) ได้ดำเนินโครงการพัฒนาประเทศไทยเป็นศูนย์กลางการศึกษาในภูมิภาค (Education Hub) มีโรงเรียนเข้าร่วมโครงการห้องเรียนภาษาอังกฤษ โดยใช้หลักสูตรหลัก ดังนี้
1 หลักสูตรนานาชาติ International Program (IP)
2 หลักสูตรภาษาอังกฤษของกระทรวงศึกษาธิการ English Program (EP)
3 หลักสูตรภาษาอังกฤษของกระทรวงศึกษาธิการ Mini English Program (MEP)
นอกจากนี้บางโรงเรียนได้จัดให้มีห้องเรียนพิเศษภาษาอังกฤษแบบเข้มข้นหรือเรียกว่า Intensive English Program (IEP)
นอกจากนี้ ศึกษานิเทศก์ได้ให้คำแนะนำโรงเรียนให้สอนโฟนิคส์ เนื่องจากผลวิจัยสอนโฟนิคส์ในชั้นประถมโรงเรียนไทย พบว่า
- นักเรียนที่ได้รับการสอนโฟนิคส์มีการพัฒนาการอ่านภาษาอังกฤษดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
- นักเรียนที่ได้รับการสอนโฟนิคส์จะมีพัฒนาการอ่านได้ดีกว่านักเรียนที่ไม่ได้เรียนโฟนิคส์
- นักเรียนมีความพึงพอใจต่อการสอนโฟนิคส์อยู่ในระดับสูง
ผลการวิจัยทั่วโลกเพื่อแก้ปัญหาดังกล่าว ได้พบว่าการสอนโฟนิคส์ที่เป็นระบบอย่างชัดเจนเป็นทางลัดที่ช่วยให้นักเรียนอ่านภาษาอังกฤษได้ด้วยตนเองโดยไม่ต้องท่องจำแบบเดิมๆ
นักเรียนที่เรียนโฟนิคส์จะสามารถอ่านภาษาอังกฤษได้ด้วยตนเองโดยไม่ต้องท่องจำ เมื่อนักเรียนอ่านได้แล้วจึงเป็นการง่ายในการสอนความหมายหรือไวยากรณ์ในลำดับถัดไป ซึ่งทำให้การเรียนภาษาอังกฤษมีโอกาสประสบความสำเร็จมากขึ้น